Maria. Jedno imię, wiele historii.

Polska pisarka, uznawana za jedną z najwybitniejszych poetek okresu realizmu. Publicystka, tłumaczka, nowelistka, krytyczka literatury, aktywistka społeczna oraz autorka utworów dla dzieci. Maria Konopnicka przyszła na świat 23 maja 1842 roku w Suwałkach, a zmarła 8 października 1910 roku we Lwowie. Jej ojcem był Józef Wasiłkowski, a matką Scholastyka z Turskich. Miała również pięcioro rodzeństwa – Jana Jarosława, Zofię, Laurę Celinę, Wandę Zenobię oraz Jadwigę Julię. Maria Konopnicka swój debiut poetycki miała w 1870 roku, kiedy opublikowała pod pseudonimem Marko wiersz pt. „Zimowy poranek”. W 1876 roku na łamach „Tygodnika Ilustrowanego” ukazał się jej poemat „W górach”, który spotkał się z pozytywną recenzją Henryka Sienkiewicza i pozwolił uwierzyć pisarce w swój talent. Swój pierwszy tomik poezji („Poezje”) Konopnicka wydała w 1881 roku. Znana z m.in. z bajek: O Janku Wędrowniczku,  O krasnoludkach i o sierotce Marysi, Na jagody,  Szkolne przygody Pimpusia Sadełko, Co słonko widziało, Nasza szkapa

2 grudnia 1923 r., w Nowym Jorku urodziła się Maria Callas (Kalogeropoulos), jedna z najważniejszych artystek operowych w historii. „Jest niedoścignionym wzorem dla wielu śpiewaczek. Dałabym naprawdę wiele, by móc ją usłyszeć na żywo” – mówi PAP Alicja Węgorzewska-Whiskerd, śpiewaczka i dyrektorka Warszawskiej Opery Kameralnej. La Divina, czyli Boska – tak często określa się Marię Callas, a właściwie Kalos. Jej rodzice - farmaceuta Georges Kalogeropulos i Ewangelia Dimitriadu - byli greckimi emigrantami, którzy w 1923 r. w poszukiwaniu lepszego życia, wyjechali do Nowego Jorku. Tam zmienili nazwisko, początkowo na Kalos, później zaś Callas. Podczas chrztu w prawosławnej katedrze ich córkę ochrzczono jako Marię Annę Cecilię Sofię. Ostatecznie przyszłą gwiazdę opery świat poznał już jako Marię Callas, choć podczas podróży do rodzinnej Grecji posługiwała się dawnym nazwiskiem ojca – Kalogeropulos. Wystąpiła w 41 operach, 22 nagrała w studiu. Uznawana była za jedną z najwybitniejszych artystek operowych w historii, primadonnę stulecia. O jej życiu napisano wiele książek, choć tak naprawdę wśród tych wszystkich informacji i niezliczonej ilości komplementów, jej osobowość po części wciąż jest dla nas zagadką. "Jaka jest prawda o Marii Callas, chyba nie wie nikt, mimo że była kobietą na świeczniku opinii publicznej przez 20 lat swojej kariery" – mówił kilka lat temu na antenie Polskiego Radia krytyk Bartosz Kamiński.

Właściwie Victoria Mary Augusta Louise Olga Pauline Claudine Agnes (ur. 26 maja 1867 w Londynie, zm. 24 marca 1953 tamże) – od 6 lipca 1893 do 20 stycznia 1936 żona Jerzego V z dynastii Sachsen-Coburg-Gotha (późniejsi Windsorowie). Królowa Wielkiej Brytanii i cesarzowa Indii w latach 1910–1936, królowa-wdowa od 1936 do śmierci. Jerzy V i Maria Teck byli dziadkami królowej Elżbiety II. To właśnie dziadek monarchini zapoczątkował królewską dynastię Windsorów, która jeszcze przed I wojną światową oficjalnie nie używała żadnego nazwiska. Małżeństwo monarchów uważano początkowo za zaaranżowane wyłącznie z rozsądku, jednak z czasem para udowodniła, jak bardzo do siebie pasuje. Maria Teck pierwotnie miała zostać żoną... brata Jerzego V. Jednak jego niespodziewana śmierć wszystko zmieniła.

Urodziła się 7 listopada 1867 roku w Warszawie. Maria była piątym dzieckiem Bronisławy i Władysława Skłodowskich. W wieku 15 lat ukończyła ze złotym medalem Żeńskie Gimnazjum Rządowe w Warszawie. Interesowała się socjologią, matematyką, fizyką, literaturą, pisała także wiersze. Po ukończeniu nauki w gimnazjum udzielała korepetycji, zapisała się także na wykłady tajnej uczelni "Latającego Uniwersytetu", gdzie poznawała nauki przyrodnicze i socjologię. Później przez trzy lata pracowała jako guwernantka dzieci państwa Żorawskich w majątku Szczuki. W roku 1893 uzyskała licencjat z nauk fizycznych z oceną "bardzo dobrze", a rok później z matematyki z oceną "dość dobrze". W kolejnym roku poślubiła 35-letniego francuskiego fizyka Piotra Curie, którego poznała w czasie wizyty u mieszkającego w Paryżu polskiego fizyka Józefa Wierusza-Kowalskiego. Ślub odbył się w merostwie Sceaux pod Paryżem, a w podróż poślubną nowożeńcy wybrali się rowerami. Pierwsza córka Marii - Irena przyszła na świat w 1897 roku. W 1935 roku także Irena, wspólnie z mężem Frederickiem Joliot-Curie, otrzyma Nagrodę Nobla za odkrycie zjawiska sztucznej promieniotwórczości. W 1898 roku małżonkowie Curie odkryli wspólnie nowe pierwiastki - polon i rad. Drugiego Nobla Skłodowska otrzymała w 1911 roku za prace nad promieniotwórczością i odkrycie nowych pierwiastków radioaktywnych - radu i polonu (Piotr Curie zmarł w 1906 roku).

Pisarka i tłumaczka, urodziła się 11 września 1894 w Słupie niedaleko Kutna, zmarła 27 lutego 1982 w Warszawie. Autorka "Plastusiowego pamiętnika" i "Rogasia z Doliny Roztoki". 

Na jej losach zaważyła śmierć matki, która zmarła, kiedy Marysia miała ledwie osiem lat. Dziewczyna szybko odnalazła w sobie pedagogiczną pasję: już w wieku 18 lat zaczęła uczyć wiejskie dzieci. Z powodu choroby krtani musiała bowiem zrezygnować z zawodu nauczycielki. Postanowiła przenieść się do Warszawy, gdzie rozpoczęła pracę w Bibliotece Ministerstwa Reform Rolnych. Włączyła się w działalności Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, z pomocą którego w 1928 roku zainicjowała powstanie Teatru „Baj”.

Podczas okupacji wróciła na wieś. Po wojnie znów zamieszkała w Warszawie, by poświęcić się pisarstwu i współpracy z teatrami lalkowymi. Odznaczona została wysokimi odznaczeniami państwowymi, w tym Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. Najbardziej ceniła sobie jednak Order Uśmiechu przyznany przez dzieci w roku 1970.